Maand: juli 2022
an open letter to Līga Spunde
Dear Līga Spunde,
I could not resist but sink into that luxurious office chair and perform exhaustive research. It was boiling hot, it felt as if there was a fire blaze surrounding me. Time seemed like a construct that faded war away from the space I was in, and all I wanted to do was to work, work, work. The desk gradually began to resemble a mosaic of piled-up dirty dishes, unfinished coffee cups, snack leftovers, scraps of paper, and stacks of opened books with highlighted passages. The environment I should feel at ease turned into an alienating shack. My choked brain had extended into a computer screen. I became a cyborg.
Allow me to take you on a journey of statistics, numbers, time, and web spaces.
According to Gettysburg College research conducted by Andrew Naber in 2007, an average person spends around 90,000 hours at work over a lifetime1. That is approximately 10 years of our lives. An average working day in Western societies is agreed to have 8 hours, which counts as 2920 hours per year. However, an average artist is thought to work around the clock.
According to the United Nations, the global average life expectancy in 2019 was 72.6 years2. Which are an overall 6359760 hours. However, Finish Centre for Pensions says the average retirement age is 65 years in the EU Member States, which is 569400 hours3. Yet, the suicide rate increases among people aged between 15 and 244. Vincent Van Gogh shot himself at the age of 37.
According to the Finnish Institute for Health and Care, heavy stress shortens our life expectancy by 2.8 years5. That is approximately 24528 hours. However, the highest factor to shorten life expectancy was smoking, which shortens our lives by 6.6 years6. And that is approximately 48180 hours. In 1929, famous public relations agent Edward Bernays launched an advertisement promoting smoking cigarettes amongst women, with the slogan “torches of freedom”7. Although, the National Institute on Drug Abuse states that males tend to smoke 3,1% more than female users in 20158.
According to an article in American Psychology, written by A.C.Parrot, stress levels increase in those who develop a habit of smoking9. However, the fallacy of a cigarette being able to reduce stress is widely popular amongst average hard workers10. David Lynch once famously stated: “While I was doing Eraserhead I had 40 coffees every day and I smoked 40 cigarettes.” Yet, the myth of an artist whose image was perpetually accompanied by cigarettes has never been unresolved11.
According to WebMD, a combination of mental stress, feeling not at ease in a job environment, and losing a sense of self is called burnout12. It is a state in which one can no longer maintain daily routines. The New Yorker article released in 2021 states that three out of four workers experience burnout13. However, there is little evidence on the average percentage of artists that experience burnout. But among artists, the idea of artistic burnout, also known as artistic blockage, seems to be very prevalent14.
…
Without a warning my bodily sensations ejected my brain, I had to have a wee, my apologies. I am a human again.
According to my Macbook pro clock, I have spent approximately 2,5 hours researching topics related to the changes in human behavior since the advent of the industrial revolution. I took a 20 minutes break to smoke a cigarette and make a cup of coffee. To make a perfect moca, it takes around 6 minutes for the water to boil. While waiting, I managed to scroll through approximately 25 Instagram stories, check new messages on Whatsapp, and look up unopened emails. I am planning to spend 2 more hours writing this letter to you. Am I still a human, or a 3D-printed sculpture programmed by AI?
I cannot neglect the fact that your work Work Work Work harshly resonates with my own everyday routine. Research, take notes, copy-paste, read, research, take notes, work, work, work. I do not really know when or from where the notion that one’s life goals can be attained by hard labor first entered my head, but at this moment it feels like it naturally belongs there.
It’s as though one is unwittingly baptized into the labor religion. But like any other system, it has its consequences. As Slavoj Zizek famously stated in The Pervert’s Guide To Ideology, thirst is not satisfied by a can of Coca-Cola, but by a yearning for something more. A foregrounded excess that fuels the drive to crave. Here, in the same way, an illusionary desire to fulfill individual desires tethers the body to an office chair and seizes its full concentration on what is to be done on a computer screen.
Did we forget how to take a rest? Or perhaps it is better to ask, what is rest? Do you know? The modern wisdom sphere ( better known as Google) returns 6.440.000.000 answers when I type in “what is rest”. Though I must work again in order to come up with a suitable response. To look for the best explanation. Since the two hours have already passed, I’m not sure if I can plug myself into the machine again.
Dear Spunde, your work is a satirical modern paradox, I cannot find my way out.
Sincere regards,
Klaudija Ylaite
References:
1 Gettysburg College. (2021). One third of your life is spent at work. Gettysburg College. https://www.gettysburg.edu/news/stories?id=79db7b34-630c-4f49-ad32-4ab9ea48e72b
2 Roser, M., Ortiz-Ospina, E., & Ritchie, H. (2013). Life Expectancy. Our World in Data. https://ourworldindata.org/life-expectancy#:~:text=The%20United%20Nations%20estimate%20a
3 Retirement Ages. (n.d.). Finnish Centre for Pensions. Retrieved July 6, 2022, from https://www.etk.fi/en/work-and-pensions-abroad/international-comparisons/retirement-ages/#:~:text=At%20the%20moment%2C%20retirement%20at
4 Suicide by Age | Suicide Prevention Resource Center. 2017. Sprc.org. https://www.sprc.org/scope/age
5 stress and lifestyle can predict how long we live. ScienceDaily. Retrieved July 5, 2022, from www.sciencedaily.com/releases/2020/03/200311100857.htm
6 stress and lifestyle can predict how long we live. ScienceDaily. Retrieved July 5, 2022, from www.sciencedaily.com/releases/2020/03/200311100857.htm
7 O’Keefe, Anne Marie; Pollay, Richard W. (1996). “Deadly Targeting of Women in Promoting Cigarettes”. Journal of the American Medical Women’s Association. 51 (1–2): 67–69. PMID 8868553
8 NIDA. 2021, April 12. Are there gender differences in tobacco smoking?. Retrieved from https://nida.nih.gov/publications/research-reports/tobacco-nicotine-e-cigarettes/are-there-gender-differences-in-tobacco-smoking on 2022, July 6
9 Parrott, A. C. (1999). Does cigarette smoking cause stress? American Psychologist, 54(10), 817–820. https://doi.org/10.1037/0003-066X.54.10.817
10 Smoking and mental health. (2021). Www.mentalhealth.org.uk. https://www.mentalhealth.org.uk/explore-mental-health/a-z-topics/smoking-and-mental-health
11 Smith, P. (2014). The glamorisation of smoking in art. Voice Magazine; Voice Magazine. https://www.voicemag.uk/blog/3590/the-glamorisation-of-smoking-in-art
12 Brennan, D. (2020, December 3). Burnout: Symptoms and Signs. WebMD. https://www.webmd.com/mental-health/burnout-symptoms-signs
13 Nast, C. (2021, May 12). Burnout: Modern Affliction or Human Condition? The New Yorker. https://www.newyorker.com/magazine/2021/05/24/burnout-modern-affliction-or-human-condition
14 66% Of Artists Have Experienced Burnout At Least Once. (2021, August 18). Pirate Studios. https://pirate.com/en/blog/news/sixty-six-percent-of-artists-have-experienced-burnout/
Location
Gedempte Zuiderdiep 132
9711 HM
Groningen
Opening Hours
Opened Daily 24/7
Free of charge
© Pitcairn 2022
MAKING A SCENE LIGA SPUNDE
MAKING A SCENE @ LIGA SPUNDE
De kunstenaar………………………………..een personage gespeeld door Liga
De curator……………………………………….een personage gespeeld door Wim
De beschouwer……….………………………een personage gespeeld door Rein
De criticus……………………………………….een personage gespeeld door Maartje
The Scene
Drie bureaustoelen, bezet, in een kleine kantoorruimte. Kleurrijk behang. Achterin een enorm computerscherm. De kunstenaar zit met haar rug naar ons toe te staren en wat op het toetsenbord te tikken. De curator draait en rolt wat op zijn plek, links naast een geel scheidingswandje. De beschouwer loopt maar wat door de ruimte. Steeds sneller, rondjes rondom een grote hersenblob die in een touw gewikkeld in zijn bureaustoel zit gekneld.
De beschouwer: Zitten is het nieuwe roken.
Rondom de stoel van de curator ontstaat een kring van vuur. Tegelijkertijd laat naast hem een stukje behang los. De curator loopt ernaar toe en plakt het vast. Na even twijfelen besluit hij door kring van vuur te stappen en weer te gaan zitten.
De curator: Ik heb soms best het gevoel dat ik het druk heb…
De beschouwer: De hel. Dat zijn wij zelf.
De kunstenaar: Nog steeds turend naar het scherm waar niks gebeurd Het begint in je hoofd – het is je perfectionisme, het zijn je ambities of simpelweg de sociale of persoonlijke behoefte om het telkens beter te doen, sneller, meer te verdienen. Om uiteindelijk gewoon de behoefte te krijgen meer, meer, meer te werken.
De beschouwer: En daarna te zeggen: het was niet helemaal zoveel werk hoor!
Ze lopen naar het midden van de ruimte en starten een routine van rekken en strekken. Daarna pauzeren ze staand: de beschouwer pakt een boterham uit zijn zak, de curator een appel en de kunstenaar een pakje sigaretten. Ze wandelen even op hun plaats. Daarna gaat de curator terug naar zijn stoel. De beschouwer loopt mee met de kunstenaar, kijkt over haar schouder en wijst naar het scherm.
De beschouwer: Dit groene, het is misvormd. Een misvormde herinnering aan hoe het was om vrij te zijn.
De kunstenaar: Dit landschap is perfect! En deze screensaver is legendarisch. Mijn desktop thuis is gewoon zwart, met een aantal icoontjes. Daar probeer ik de boel netjes te houden. Ik heb nog nooit een burn-out gehad, gelukkig maar. Ze grinnikt naar de beschouwer Ik voel het dichterbij komen, elke dag weer een beetje dichterbij.
Verschrikt kijken ze alle drie naar de breinblob op de bureaustoel van de beschouwer. Hieromheen ontstaat nu ook een vuurring. Ze kijken elkaar om de beurten aan. Dan verleggen ze hun aandacht weer: de curator naar zijn telefoon, de kunstenaar naar het computerscherm en de beschouwer gaat weer rondlopen. Eerst door de ruimte en dan stopt hij bij zijn stoel, buiten de vlammen.
De beschouwer: Je wordt opgeslokt. Ja! Weggewerkt, je werkt jezelf letterlijk weg.
De hitte van het vuur heeft nog een reep behang doen loslaten dus de curator staat op om de ruimte weer in orde te krijgen. Met verheven stem, alsof ze van haar (lege) scherm voorleest, begint de kunstenaar te praten.
De kunstenaar: Een andere mogelijke veroorzaker van een burn-out is ons onvermogen om ‘nee’ te zeggen. We moeten ons aanleren dit te kunnen zeggen met dezelfde ernst waarmee we ‘ja’ zouden moeten zeggen tegen de goede dingen in het leven.
De beschouwer: Ja, inderdaad. Ik wil werken voor wat ik nodig heb en werk doen dat nodig is.
De kunstenaar: Kijkt half om Ik ben het met je eens dat een burn-out echt heel erg vanbinnen zit. Het is zeer persoonlijk en niet altijd zichtbaar. Het wordt niet erkend als ziekte, niet in mijn land tenminste. Wij hebben zelfs een gezegde: hoe meer je doet, hoe meer je kunt doen. Tsja, totdat je een een punt bereikt waarop je helemaal niks meer kan!
De beschouwer begint in de hersenblob te porren en het touw te inspecteren. Abrupt draait de kunstenaar zich om en rolt langzaam richting het tafereel.
De beschouwer: Laat mij maar rondvaren, zonder BSN of bankpas. Als ik dan van mijn schip sodemieter is het maar zo. That’s all in the game. Jammer dan, mooi, dood. Maar ja, dat mag dan weer niet. Ik wil werken, maar voor dat wat ik nodig heb. En werk dat nodig is, voor mij en jou. Wat moeten we met al dat geld?!
Kijkend op haar telefoon, voorzichtig schuifelend om niet tegen de anderen aan te lopen, komt de criticus binnen. Ze knikt weinig overtuigend naar de kunstenaar, kijkt even verbaasd naar de vuurringen, en de beschouwer haalt zijn schouders op. Ze besluit geen ruchtbaarheid te geven aan de ‘brandende’ situatie en loopt naar het wandje naast de curator. Half tegen haar telefoon, half door de wand begint ze te ratelen.
De criticus: Ooit waren bureaustoelen attracties. Ik heb trouwens helemaal geen bureaustoel. Hoeveel banen behoeven eigenlijk een bureaustoel… Oh, hoe is ‘ie?! Ik kan helaas niet naar je ding komen want mijn ding is ook vrijdagavond. Zaterdag heb ik trouwens ook de hele dag dingen. Hoe vaak het jij het gevoel dat je het druk hebt? Ik heb zondagochtend ook nog een ding maar dan probeer ik zondagmiddag naar jouw ding te gaan. Hoe vaak zeg jij dat je het druk hebt als iemand aan je vraagt hoe het gaat? Ik ben druk, heb het druk en zeg dat ook best vaak. Laatst werd ik erop gewezen dat ik teveel over mijn werk praat… Terwijl ik heel gelukkig word van mijn werk maakte me dat toch wel een beetje verdrietig.
Ze loopt naar de beschouwer en pakt hem even vast. Terwijl ze wegloopt geeft de curator vertwijfeld antwoord.
De curator: Ik heb soms best het gevoel dat ik het druk heb…
De beschouwer: Er is een diepere laag, een ‘waarom’ voor de burn-outs.
Notificatie. Er komt een bericht binnen op het scherm, het is van de criticus.
STOP VICTIM BLAMING.
De beschouwer: Schuldgevoel is de diepere laag. Wanneer is werk relevant, voor wie is mijn werk relevant? Wie baat het en wie schaadt het?
Notificatie. Nog een bericht.
HET VOELT ALS HEL MAAR HET KOMT ECHT NIET VAN BINNEN. HET SYSTEEM IS
DE HEL.
De curator: Ik heb soms… Hij staat op Best het gevoel… Hij pakt zijn stoel Dat…
Hij rolt de stoel richting de hersenblob. De vlammen achter hem rijzen omhoog en worden blauw van hitte. Hij rolt zijn bureaustoel in de vuurring bij de beschouwer en deze vat nu vlam. De kunstenaar staat op en rolt haar stoel ook in de vlammenzee bij de hersenen. Ze spreekt de beschouwer, de curator en iedereen die het maar wil horen toe.
De kunstenaar: Dit is een reactie op de naderende burn-out. Een waarschuwing.
Op het scherm opent het ene tabblad na het andere tabblad. Notificatiegeluiden vullen de ruimte en overstemmen de suizende vlammen.
De kunstenaar; de beschouwer; de curator: WORK! WORK! WORK!
Ze blijven roepen totdat hun stemmen schor zijn, de muren gesmolten en de stoelen, samen met de hersenen, verkoold.
Adres
Gedempte Zuiderdiep 132
9711 HM
Groningen
Openingstijden
Dagelijks geopend 24/7
Gratis toegang
© Pitcairn 2022
