Mire Lee’s installaties zijn nooit stil of onbeweeglijk, met geluid en beweging roept Mire Lee de suggestie 

op van levend materiaal.

 

In haar sculpturen en installaties onderzoekt Lee hoe ze met haar materiaal toestanden kan verbeelden die aan het menselijke raken. Klei, latex, siliconen, vloeistoffen en buizen zijn hierbij haar basismaterialen. Aangestuurd door haar handen, mechanica en pompsystemen creëert ze vormen en bewegingen die 

associaties oproepen met bijvoorbeeld een trancetoestand, de staat van schijndood en vaak ook erotische en sadomasochistische taferelen.

Klei heeft volgens Lee de bijzondere eigenschap dat het aanvoelt als een levend wezen dat moet worden verzorgd, en precies de juiste hoeveelheid vocht of droogte nodig heeft om in een bepaalde vorm te komen. Het materiaal heeft constant aandacht nodig en is erg kwetsbaar, waarmee Lee op metaforische 

wijze de verbinding legt met menselijke relaties.*