Roofbouw, denkt de kunstenaar. Denkt Anne Jaap de Rapper. ‘Je kunt, als je zoals ik werkt in manische episodes, jezelf aardig uitputten. Het kan even duren, voor er weer wat begint te broeien. Het is normaliseren, de-normaliseren, normaliseren, de-normaliseren, normaliseren.’  Iedere episode is steeds een verkenning geweest. Een koerswijziging ook. Wie van zijn pad af gaat, uit verveling, door onrust of twijfel, of uit nieuwsgierigheid naar heel andere perspectieven, die kent zichzelf tenslotte misschien uit de som van al die verkenningen. Ergens moet daar toch iets kernachtigs te vinden zijn.

De Rapper, die installaties en interieurs bouwde van zorgvuldig gekozen ready-mades (De Schuilplaats van de Architectuur), op rommelmarkten gekochte primitief houten beeldjes nabouwde van kippengaas en polyester en een fabriekslijntje opzette waarin hij bij herhaling steeds hetzelfde schilderij schilderde, terwijl hij vrienden en familieleden belde, om zoveel mogelijk niet met zijn gedachten bij zijn werk te zijn, opdat zijn schilder-hand zo autonoom mogelijk zijn gang kon gaan (Representatieve Werken). De Rapper, die zich tien jaar terugtrok om zijn gedroomde studio te bouwen in een verlaten toren aan een snelweg in Friesland.

‘Als ik mijn studio in deze vesting maar eens klaar had, dan laat ik niet langer mijn werk dicteren door een grillig gemoed. Dan zal ik vooral ambachtsman zijn en zullen het dagelijkse routines en vaardigheden zijn, die mijn werk bepalen.’

Daar, in zijn vesting, zijn ‘donjon in niemandsland’ werd hij voor enkele jaren aquarellist. Hij schilderde met heel kleine penselen, wat hij tussenruimtes noemde. Of spaties in het urbane landschap (Spati/ Spaces) De laatste aquarel die hij maakte betrof een verrommeld volkstuin- complex vlak bij zijn toren.

En daarna dicteerde het gemoed hem, een appelboom in zijn voortuintje te planten. En toen was het hek van de dam en was De Rapper geen aquarellist meer. Hij plantte zijn vlag in de vergeten tuinen. En bouwde er aan een serie eetbare micro-landschappen. Altijd een binnenkind geweest, zonder ervaring.

Nu is er de studio en het landschap. Beide zelf gecreëerd. Nu is er de routine. Nu zijn er de seizoenen. Het weer. De natuur die dicteert. En het gemoed, dat reageert. Geen roofbouw, maar sluimer, ontwaken, intense groei, woeker ook en dan weer terug naar sluimer.

Tekst: Anne Jaap de Rapper 21-04-2022

‘From Slumber’ start als een lege zaal, het werk zal zich in de loop der weken ontwikkelen.

Anne Jaap de Rapper (Ysbrechtum, 1977) studeerde in 1999 af aan Academie Minerva i Groningen. In 2001 voltooide hij zijn Master schilderkunst aan het Frank  Mohr Instituut te Groningen.

Website